ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973 - ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2013

Αγαπητά μας παιδιά, αγαπητοί μας συνάδελφοι,
Νοέμβρης  2013 ,Νοέμβρης  1973. Πολυτεχνείο. 40 χρόνια πέρασαν από τότε.
    Αυτήν την ώρα συγκεντρωθήκαμε εδώ για να τιμήσουμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που η πολιτεία επίσημα καθιέρωσε να γίνεται στις 17 Νοέμβρη, σαν ημέρα απόδοσης τιμής, τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία.
    Αλήθεια, συχνά αναρωτιόμαστε αν τα ιδανικά των νέων εκείνων, ο αγώνας μπορεί να εμπνεύσει τους νέους 40 χρόνια μετά. Οι νέοι του σήμερα αμφισβητούν την κοινωνία γύρω τους, την κοινωνία της έλλειψης αξιών, της αναξιοκρατίας, της ανεργίας, των επιπόλαιων προσωπικών σχέσεων, των συναλλαγών, της απάθειας, της έλλειψης  κριτικής  σκέψης.
    Άραγε τι σημαίνει  για σας τους νέους σήμερα το Πολυτεχνείο;
    ΠΡΙΝ απαντήσουμε, καλό είναι να ψάξουμε τα γεγονότα που έγιναν 40 χρόνια πριν. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΤΟΤΕ;
    ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ; ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ;
    Θα φωτίσουμε ελπίζουμε μία πλευρά των γεγονότων, ανασύροντας μνήμες του παρελθόντος ρωτώντας και μαθαίνοντας. Κρατάμε τη μνήμη, τον ουσιαστικό λόγο  που εξιστορεί γεγονότα, αλλά προκαλεί εγρήγορση, ενεργοποιεί, αλλά κρατάμε και τη μουσική που έχει και αυτή ξεχωριστό ρόλο να διαδραματίσει.
                                    Σοφία Καλαϊτζή, φιλόλογος

                                                            Επίλογος

    40 χρόνια μετά ποιες άραγε μεγάλες διαφορές συνετελέστηκαν από τότε;
    Ποιο άραγε το ηθικό και το πολιτικό δίδαγμα που έχει πάρει η κοινωνία μας;
    Ποιος άραγε είναι ο στόχος όλων αυτών που με βουλιμία θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα;
    Ποια είναι τα κέρδη που αποκόμισε αυτή η χώρα και πώς πορεύτηκε στην ιστορία των 40 αυτών χρόνων;
    Ποιο είναι αυτό το κοινωνικό προφίλ που θα είναι ικανό να κάνει την πατρίδα μας πιο ανθρώπινη, για να  μπορέσει να στηρίξει την εκάστοτε νέα γενιά,  αυτό που θα της δώσει όνειρο και όραμα , ώστε να χτίσει ένα μέλλον που θα θωρακίσει τη δημοκρατία μας;
    Ποιοι στο όνομα της δημοκρατίας μας καπηλεύονται τις ζωές μας και προσπαθούν να μας μάθουν να ξεπουλάμε τις συνειδήσεις μας λες και είμαστε ιθαγενείς θαμπωμένοι από απαστράπτουσες  χάντρες  και καθρεπτάκια;
    Μας δώσαν αναπαυτικές πολυθρόνες, τηλεοράσεις και κάθε λογής τεχνικό μέσο για να οργανώσουμε τη ζωή μας, δίχως να χρειαστεί να καταβάλλουμε καμιά προσπάθεια.
    Μας δώσαν ‘ελευθερία’ στις ύβρεις, στην ειρωνία και στο να εκφέρουμε την αστήριχτη και ανούσια γνώμη μας, τυλιγμένη στην ημιμάθειά μας, μπροστά σε αόρατα τείχη που χτίσανε.
    Μας γύμνωσαν από τη γνώση και μας γύμνασαν στο να κάνουμε αυτό που θέλουνε , να μαθαίνουμε αυτό που θέλουνε , να ειδικευτούμε όπως θέλουνε, για να έχουμε άνετη ζωή.
    Και αφού χορτάσαμε νωθροί και ξεχασμένοι στη θολούρα του τώρα με σβησμένες τις ιστορικές μας μνήμες, στεκόμαστε αιφνιδιασμένοι στις αποφάσεις των αρχόντων της αγοράς.
    Αφού τόσα χρόνια χορταίναμε απολαμβάνοντας κάθε λογής σκουπίδια που μας πετούσαν, αφήσαμε την ουσία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς να ρέει από τα χέρια μας και κρατήσαμε όλα αυτά που μπορούσαν να μας προσφέρουν άμεση απόλαυση χωρίς να βάλουμε κρίση στο πνεύμα μας, πάθος στα αισθήματά μας και στην ανθρωπιά μας.
    Ας κάνουμε το δικό μας Πολυτεχνείο.
    Ο καθένας και όλοι μαζί στους δρόμους με συναναστροφές και όχι στην απομονωμένη πολυθρόνα μας.
    Ας δείξουμε εμείς, η νέα γενιά ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να  κάνουμε!
    Ας ψάξουμε στον πλούτο της γνώσης που μας κληροδότησαν αμέτρητοι φιλόσοφοι ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, και άλλοι πολιτιστικοί παράγοντες, που από την αρχαιότητα έως σήμερα έκτισαν μέσα στις χιλιετίες αυτά που εμείς σήμερα πρέπει να εξελίξουμε.
    Η γνώση και η κρίση  είναι το όπλο μαζικής  καταστροφής με το οποίο μπορούμε να ανατρέψουμε τον σημερινό κόσμο.
    Αυτός είναι ο φόβος  του σαθρού κατεστημένου που με τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης μας χαρίζει την στρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, έτσι που στην ουσία τα δικά τους συμφέροντα να υπερασπιζόμαστε και αλυσίδες να ετοιμάζουμε για τα δικά μας παιδιά στο μέλλον.
    Ας δούνε ότι το πνεύμα μας δεν σβήνει και ότι θα τους παρασύρει σαν χείμαρος απλώνοντας δικαιοσύνη, δημοκρατία, ελευθερία,  ιδανικά, ανθρώπινα ιδανικά της κάθε νέας γενιάς .
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙ!
    Η άνοιξη είμαστε εμείς και αυτό είναι το αισιόδοξο μήνυμα που προσπαθούμε να στείλουμε!       
                                                                                                   Καρυπίδης Σπύρος, μαθητής Α λυκείου