28 Οκτωβριου

                             28 Οκτωβριου     

ΝΕΦΕΛΗ ΚΑΛΚΑΝΗ                        

Χρειαζόμαστε ὅραμα

 Ἦταν τό πρωί τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἤχησαν στίς μεγάλες πόλεις τῆς πατρίδας μας ἄγριες οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου, ἴσως κανείς δέν φανταζόταν τήν ἐποποιΐα πού θά ἀκολουθοῦσε καί τό μεγαλεῖο της.

Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶχε τότε ἀκόμη ἐπουλώσει τίς πληγές της ἀπό τή φοβερή στήν ἱστορία μας συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στή μία μόνο πλευρά τοῦ Αἰγαίου. Οὔτε εἶχαν ἐκλείψει τά πολιτικά πάθη πού εὐθύνονταν γιά τόν ἐθνικό διχασμό. Ἀλλά καί ὁ διεθνής ὁρίζοντας δέν προοιώνιζε κάτι καλύτερο. Ἡ προηγηθείσα παγκόσμια οἰκονομική κρίση, ἡ «Μεγάλη Ὕφεση», ἐκτός πού ἔπληξε καί τήν Ἑλλάδα, εἶχε φέρει στήν ἐξουσία ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα· καί ἤδη τό θέατρο τοῦ πολέμου ἐπεκτεινόταν κεραυνοβόλα.

Κανείς δέν φανταζόταν τό πρωινό ἐκεῖνο πού ἤχησαν οἱ σειρῆνες, τό μεγαλεῖο πού θά ἀκολουθοῦσε. Καί πῆραν ἀπρόσμενα νά ξεδιπλώνονται εἰκόνες ἄφθαστου ψυχικοῦ μεγαλείου καί πολεμικῆς ἀρετῆς μέ πρωταγωνιστές τούς περιφρονημένους Ἕλληνες. Κι ἄρχισε ἡ ἔκπληκτη ἀνθρωπότητα νά ἐλπίζει, ἀφοῦ ὁ Ἄξονας δέν ἦταν ἀήττητος. Καί ν’ ἀπορεῖ τί νά ’ναι ἄραγε αὐτό πού ἔκανε τούς Ἕλληνες ν’ ἀνδραγαθήσουν.

Ἡ γενιά τοῦ ’40 εἶχε ὅραμα. Γι’ αὐτό μεγαλούργησε. Εἶχε μετουσιώσει τήν ἀβάσταχτη ἐθνική ὀδύνη καί τήν πληγωμένη περηφάνια σέ φιλότιμο καί σέ πεῖσμα ἐπιβίωσης. Κι ὅταν πιά ἡ ἄδικη χείρα τοῦ πολέμου χτύπησε τήν πόρτα μας, τό πεῖσμα τῆς ἐπιβίωσης ἔγινε ὅραμα ἐλευθερίας καί ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας.

Ἡ γενιά τοῦ ’40 εἶχε ὅραμα. Ὅραμα δυνατό, συγκροτημένο, στέρεο.

Ὅραμα πού πήγαζε ἀπό τήν ἀπαίτηση τοῦ δικαίου καί προσέβλεπε στήν κοινή ἐλευθερία. Τίποτε ἀτομικιστικό, τίποτε φθαρτό, τίποτε ἄδικο δέν τό σπίλωνε. Ὅραμα πού ἐνισχυόταν ἀπό τήν πεποίθηση πώς ὁ δικαιοκρίτης Θεός ἐνισχύει τόν ἀγώνα μας. Στό ὄνομα ἐξάλλου τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γινόταν κάθε ἐπίσημη πράξη στόν δημόσιο καί ἰδιωτικό μας βίο. Κι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἐνέπνεε τά ἀνθρώπινα νομοθετήματά μας. Κι ἦταν πέρα ἀπό κάθε ἀμφιβολία πώς ἡ πληγωμένη Παναγιά τῆς Τήνου ἦταν μαζί μας, εἶχε ἀναλάβει τή δίκαιη ὑπόθεση τῶν Ἑλλήνων κι ὁδηγοῦσε τό ὅραμα. Ἡ γενιά τοῦ ’40 εἶχε ὅραμα ἀκαταγώνιστο. Καί στό ὅραμα ὅλα ὑποτάσσονται.

Σήμερα, πού χρεοκόπησε πιά τό εὐδαιμονιστικό μοντέλο ζωῆς κι ἀποδείχθηκε φενάκη ἡ ἀειφόρος ἀνάπτυξη·

σήμερα πού ἄλλου εἴδους ὁλοκληρωτισμοί ὁδηγοῦν τίς τύχες τῆς ἀνθρωπότητας·

σήμερα πού ἡ πατρίδα μας διασύρεται διεθνῶς καί βάλλεται πανταχόθεν·

σήμερα πού ἀμφισβητεῖται ἀκόμη καί ἡ ἐθνική μας κυριαρχία, χρειαζόμαστε ὅραμα.

Χρειαζόμαστε ἐπειγόντως ὅραμα. Ὅραμα πίστης καί φιλοπατρίας. Ὅραμα ἀκαταγώνιστο. Μεθυστικό σάν οἶνο παλαιό καί δυνατό σάν νέο.

                                                                                        Πηγή: http://www.drasimas.gr/3FA9986E.el.aspx

Και όμως ένας Τουρκοκύπριος αναζητά Ελληνοκύπριους για να τους επιστρέψει την περιουσία τους

Ένας Τουρκοκύπριος, ο 57χρονος Εράι Οζέρ, που διαμένει στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, αναζητά τους Ελληνούπριους ιδιοκτήτες για να τους επιστρέψει τη γη τους, την οποία του έδωσε το 2004 το παράνομο τουρκοκυπρακό καθεστώς στα χωριά Βώνη και Παλαίκυθρο.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τουρκοπριακής εφημερίδας «Αφρίκα» και σχετικό άρθρο του Σενέρ Λεβέντ στην εφημερίδα «Πολίτης», ο κ. Οζέρ δηλώνει έτοιμος να επιστρέψει στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, 4,5 στρέμματα στη Βώνη και 9,25 στρέμματα στο Παλαίκυθρο, για τα οποία κατέχει τουρκοκυπριακούς «τίτλους ιδιοκτησίας».
Σε δήλωσή του στον «Πολίτη» ο κ. Οζέρ αναφέρει ότι κατέχει χάρτη για τη γη στη Βώνη, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες να την αναγνωρίσουν. Για την έκταση στο Παλαίκυθρο αναφέρει ότι δεν έχει στην κατοχή του οποιονδήποτε χάρτη, ωστόσο είναι έτοιμος να υποδείξει τα ακίνητα, εάν του σταλεί χάρτης από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Ο Τουρκοκύπριος αρθρογράφος, Σενέρ Λεβέντ, επισημαίνει: «Ο Εράι Οζέρ θα κάνει κάτι πολύ καλό, το οποίο δεν έχει κάνει κανείς μέχρι σήμερα. Κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Θα παραδώσει στους πραγματικούς της ιδιοκτήτες την ελληνοκυπριακή γη που του έδωσε η διοίκηση στον βορρά».
«Δεν είναι δικά μου αυτά τα χώματα, πάρθηκαν με τη βία από τους ιδιοκτήτες τους, δεν μπορώ να τα αφήσω κληρονομιά στα παιδιά μου» είπε ο Οζέρ στον Τουρκοκύπριο αρθρογράφο.
Ο Σενέρ Λεβέντ στο άρθρο του γράφει ότι ο Εράι Οζέρ του ανέφερε πως το 1974 έγινε μάρτυρας πολύ τραγικών γεγονότων. Το σημαντικότερο, είπε, ήταν στο Παλαίκυθρο, στο μέρος που δολοφονήθηκαν μαζικά 24 Ελληνοκύπριοι, γυναίκες και παιδιά. Ο Εράι είδε ότι ένας στρατιώτης έβγαινε από το σπίτι κρατώντας στην αγκαλιά του ένα τραυματισμένο παιδί. Ένα μικρό παιδί που ήταν τραυματισμένο σε επτά σημεία του σώματός του. Ήταν το μοναδικό άτομο, που σώθηκε ως εκ θαύματος ανάμεσα στους δολοφονηθέντες. Ο Τούρκος διοικητής τούς έστησε όλους στη σειρά. Απηύθυνε στο παιδί την εξής ερώτηση στα αγγλικά: "Ποιος απ΄αυτούς το έκανε αυτό;". Το παιδί έδειξε με το χέρι του έναν που φορούσε πορτοκαλί φανελάκι. Ο στρατιωτικός διοικητής ακούμπησε το όπλο του στο πιγούνι του. "Μωρέ", του είπε, "να σε σκοτώσω σαν σκυλί τώρα; Κάνατε πέντε παράδες την τιμή του Τούρκου στρατιώτη;". Ακόμη ζει εκείνος ο άνδρας με το πορτοκαλί φανελάκι» κατέληξε ο Εράι Οζέρ.                                                                                                                

                                                                                                          

                        Ο Πολεμος, η Ειρηνη, και το Χρεος.

Ο Πολεμος.

      Στρατεύθηκαν κάτω από τέσσερεις σημαίες: τη σημαία του έθνους, τη σημαία των ηρωικών προγόνων, τη σημαία του παράτολμου <<ΟΧΙ>> και τη σημαία της Υπερμάχου Στρατηγού. Γι’αυτό και οι αγωνιστές του 40-41 πέτυχαν τουλάχιστον τετραπλάσια αποτελέσματα σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο έθνος:

     Αντιμετώπισαν τους στρατούς τεσσάρων χωρών συγχρόνως: Αλβανίας,Ιταλίας, Γερμανίας και Βουλγαρίας.

    Αντιστάθηκαν ηρωικά επί 220 μέρες έναντι 60 ημερών της Νορβηγίας, 40 της πανίσχυρης Γαλλίας, 4 της Ολλανδίας, 0 της Δανίας.

    10%των Ελλήνων έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής σε σύγκριση με 2.8% των Ρώσων, 2.2% των Νορβηγών κ.ο.κ.

     Δεν υπήρξε ηγέτης απ’τα μεγάλα έθνη της εποχής, μηδέ των Χίτλερ και Μουσολίνι εξαιρουμένων, να μην εκθειάσει τότε το κατόρθωμα των Ελλήνων. <<Ποτέ μία ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για εκείνους που την υπέστησαν>> είχε δηλώσει ο Μωρίς Σουμάν της Γαλλίας και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Και ο πολύς Ουινστον Τσωρτσιλ, Πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, είχε πει εκτός των άλλων: <<η λέξη ηρωισμός φοβάμαι οτι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων...>>. Και είχε δίκιο να το πει αυτό, διότι αυτό δεν ήταν απλός ηρωισμός, ήταν ηρωισμός συνδυασμένος με αγιότητα, αγιασμένος ηρωισμός.

Η Ειρήνη.

    Εβδομήντα χρόνια ειρήνης!

    Με πόσο ζήλο δεν προσπάθησε η χριστιανική Ελλάδα να ανασυγκροτηθεί! Και ο αγώνας, αν και ταπεινός και αφανής, απέδωσε καρπούς, ο μοναχισμός άνθησε, η ιεραποστολή εξαπλώθηκε στις έσχατιές της οικουμένης, αναδείχθηκαν νέοι Άγιοι...

    Όμως προσπάθησε και η ξενοκίνητη αθεϊα να μας αποπροανατολίσει. Δεν είχε προλάβει να τελειώσει ο πόλεμος, και το αδελφοκτόνο μίσος έχυσε ποταμούς αιμάτων στη μαρτυρική πατρίδα μας.

    Και όταν ο εξ αριστερών πειρασμός απέτυχε να μας καθυποτάξει, ήρθε ο εκ δεξιών, με ευρωπαϊκά οράματα και υποσχέσεις. Και πόσο εύκολα οι πολλοί αποβάλαμε ό,τι ακριβό και πολύτιμο μας κληροδότησαν οι αγιασμένοι πρόγονοί μας, για να μην υστερούμε απέναντι στην...προοδευόμενη Δύση! Και καμαρώσαμε για λίγο, φορώντας δανεικό κουστούμι, αλλά τώρα...μας το ζητούν πίσω και φαντάζουμε γυμνοί και γελοίοι!

    Και να, οι εχθροί πάλι προ τω πυλών, μεταμφιεσμένοι σε...φίλους τώρα! Αυτή τη φορά δεν απαιτούν μόνο την εθνική υποταγή μας, ζητούν και την ψυχή μας. Και εμείς εμφανιζόμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε ό,τι ιερό και όσιο, προκειμένου να τους εξευμενίσουμε, να εξευμενίσουμε το αχόρταγο τέρας του παγκόσμιου πλουτισμού. Ανίκανοι να ψελλίσουμε έστω και ένα Όχι.

   Και ποιός να πει Όχι;

   Οι ηγέτες μας; Αυτοἰ (οι περισσότεροι), πλανώντες και πλανώμενοι, κατάφεραν να χρεωθούμε σε εκείνους που ήταν υπόχρεοι απέναντί μας. Οι ήρωες; Μα αυτούς του αποκαθηλώσαμε προ πολλού. Δε μας συνέφεραν, ήταν πάνω από τα μέτρα μας. Ήρωες δε βρίσκεις πια, παρά μόνο στα γήπεδα και στις πορείες. Όσο για τους Αγίους, τους βάλαμε στην απομόνωση. Ούτε στα ψιλά γράμματα των σχολικών βιβλίων δεν τους συναντάς. Οι αξίες κρίνονται πλέον στο χρηματιστήριο αξιών!

Το Χρέος.

   Ναι, η πατρίδα μας δεν τα πήγε καλά τον καιρό της ειρήνης. Και τώρα χρωστάμε παντου, στην Ευρώπη, στην Αμερική, σε όλο τον κόσμο. Αλλά  σ΄αυτούς χρωστάμε μόνο χρήματα. Το μεγάλο ανεξόφλητο χρέος μας είναι προς τους ήρωες του 40-41, τους Αγίους και μάρτυρες, την Υπέρμαχο Στρατηγό, τον Αρχηγό της πίστης μας Κύριο Ιησού Χριστό. Και αυτό το χρέος για να εξοφληθεί, δεν χρειάζεται αιματηρές θυσίες, μόνο την ειλικρινή μας μετάνοια χρειάζεται...Μετά και όλα τα άλλα θα μπουν στη σειρά, θα βρουν το δρόμο τους.

(Κάτι μη σχετικό με την 28^η Οκτώβριου).

Ας μάθουμε πριν πάθουμε!

    Ότι η κοινωνία μας ξεθωριάζει ή ξεφτίζει μέρα με τη μέρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Το νιώθουμε, το ζούμε. Βέβαια για τη λεγόμενη «προοδευτική» κουλτούρα-τη λέξη προοδευτικός την πιπιλίζουμε συνεχώς σαν καραμέλα-αυτο σημαίνει προόδο και εξευρωπαΪσμό της κατ’αυτήν...βλαχικής κοινωνίας μας. Γι’αυτό και αλλοιθωρίζουμε μονίμως προς την Ευρώπη, τόσο που κοντεύουμε να πάθουμε στραβισμό, φαίνεται ότι αυτό το αλλοιθώρισμα είναι η μόνιμη πληγή του σύγχρονου Έλληνα, αν θελήσουμε να πιστέψουμε το σαρκαστικό λόγο του Εμμ. Ροϊδη, ο οποίος έγραψε: «Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας».

    Είναι εξάλουγνωστό ότιμέγας και συνεχής λόγος γίνεται από τους σύγχρονους Έλληνες για τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, γι’αυτο κι ανοίξαμε διάπλατα τις πόρτες μας στα κατά τους «προοδευτικούς» μας ανθρώπινα δικαιώματα παιδιών, εφήβων, γυναικών, αναρχικών κλπ. Ξεχνώντας ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν για να περισώζουν την ανθρώπινη ζωή, το ανθρώπινο πρόσωπο, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και όχι γιά να καταλύουν όλα αυτά. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαίωμα στην καταστροφή ανθρωπίνων όντων, π.χ. στις εκτρώσεις. Ούτε στην ακύρωση της ανθρώπινης ζωής π.χ. την ευθανασία. Ούτε στη διαστροφή της ανθρώπινης φύσης. Αυτά μπορεί να «νομιμοποιήθηκαν» από τους «προοδευτικούς» βουλευτές μας όλων των κομμάτων, αλλά δεν είναι ανθρώπινα δκαιώματα ούτε και μπορούν να είναι ή να ονομάζονται, επειδή κάποιοι τα ψήφισαν στην ελληνική Βουλή. Για την οποία Βουλή, πάλι ο Ροϊδης με τον σαρκαστικό του λόγο είπε: «Οι Άγγλοι έχουσι δύο βουλάς, την άνω και την κάτω. Ημείς έχομεν μίαν μόνην άνω-κάτω»!...

    Επειδή όμως ο λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα, αξίζει να δούμε πού οδήγησαν αυτά ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, που θεωρείται από πολλούς πρότυπο προοδευτικής κοινωνίας. Η επιστολή προέρχεται από τον Ορθόδοξο κ. Νικόλαο Βίρκο, που ζει εδώ και αρκετά χρόνια στη Σουηδία. Στην επιστολή αυτή, όπως γράφει η «Ενοριακή Ευλογία», καθρεπτίζεται όλο «το ‘’σήμερα’’ της Σουηδίας, της χώρας που διαμόρφωσε το ανήθικο πρόσωπο, αλλά και την κατάθλιψη και απόγνωση της Ευρώπης». Γράφει ο κ. Βίρκο στην αποκαλυπτική επιστολή του προς τον π. Βασιλειο, προϊστάμενο του ιερού ναού Αγ. Νικολάου Πευκακίων: «Ἀκούγεται συνήθως ὅτι ἡ Σουηδία καὶ οἱ Βόρειες Χῶρες εἶναι καλὰ καὶ τὰ ἔχουν ὅλα σὲ καλὴ λειτουργία. Ναί! Στὶς Εἰδήσεις τῶν Μ.Μ.Ε. παρουσιάζονται ὅλα τὰ ἐδῶ στὴ Σουηδία τέλεια καὶ σὲ καλὴ λειτουργία, ἡ πραγµατικότητα, ὅµως, πολὺ ἀπέχει!

Θὰ ἀναφέρω µόνο λίγες περιπτώσεις ποὺ γνωρίζω προσωπικὰ ἀλλὰ ὑπάρχουν πολὺ περισσότερες:

Πρὶν ἀπὸ 5-10 χρόνια ὅταν τὰ παιδιὰ τελείωναν τὸ Γυµνάσιο καὶ τὸ Λύκειο ἔκαναν µία συνάντηση-Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία. Τώρα, τὸ ἕνα Σχολεῖο µετὰ τὸ ἄλλο τὸ ἀπαγορεύουν αὐτό, µὲ τὸ πρόσχηµα ὅτι θὰ θιγοῦν ὅσοι εἶναι Μουσουλµάνοι. Παίρνουν δικαιώµατα ἀπὸ τοὺς Σουηδοὺς ποὺ κοιµοῦνται καὶ δὲν ὑποψιάζονται τὸν κίνδυνο ἀλλὰ νοµίζουν πὼς ἐνεργοῦν στὸ ὄνοµα τῆς Ἰσότητος!

Ἡ σύζυγός µου δουλεύει σὰν Κοινωνικὴ Λειτουργός. Τὸ τί ἀκούει κάθε µέρα ἀπὸ µικρὰ παιδιὰ 9-15 χρονῶν … Ἀπίστευτα πράγµατα. Δὲν γνωρίζουν πόσα ἀδέλφια ἔχουν, γιατί οἱ Σουηδοὶ χωρίζουν συνέχεια σὲ ποσοστὸ 60% καὶ παραπάνω. Ζοῦµε ἀνάµεσα σέ 100 ζευγάρια καὶ εἶναι θέµα νὰ εἶναι ἀκόµα µαζὶ 3-4 ποὺ δὲν ἔχουν χωρίσει!

Ἐπὶ πλέον οἱ σχέσεις γονέων, παιδιῶν καὶ συγγενῶν δὲν εἶναι ὅπως γνωρίζαµε. Τὰ πάντα ἐδῶ συντελοῦν ὥστε ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ ζῆ µόνος!

Μικρὰ παιδιὰ πίνουν σὲ µεγάλο βαθµὸ καὶ µεθοῦν, δὲν µαθαίνουν ποτὲ καὶ ἀπὸ κανέναν νὰ σέβονται. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ρατσισµὸ καὶ τὴν ὁµο­φωνία γιὰ τὰ ὁποῖα τοὺς µιλοῦν κάθε µέρα, δὲν τοὺς µιλοῦν γιὰ τίποτε ἄλλο.

Πεῖτε στὰ παιδιὰ ἐκεῖ ὅτι ἐδῶ εἶναι ἡ Χώρα τοῦ ΕΓΩ καὶ ὁτιδήποτε δυσκολεύει τὸν ἄνθρωπο (ὅπως ἡ διόρθωση τοῦ χαρακτῆρα µας) θεω­ρεῖ­ται κακό, ποὺ χαλάει τὰ σχέδια τοῦ ἀνθρώπου καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ὀπισθοδροµικό!

Τὰ ζευγάρια ὅταν βγαίνουν ἔξω γιὰ διασκέδαση ἢ γιὰ φαγητὸ πλη­ρώ­νουν ξεχωριστὰ ὁ καθένας τὸ φαγητό του ἢ τὸ εἰσιτήριο τοῦ κινη­µα­τογράφου!

Ἡ Ἐκπαίδευση ἐδῶ στὴ Σουηδία δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἐπίπεδο τοῦ Σχο-λείου εἶναι πολὺ χαµηλό. Ἀπὸ τὰ Σχολεῖα ἔχουν πάρει ὅλα τά δικαιώµατα. Οἱ Δάσκαλοι δὲν ἔχουν δικαίωµα νὰ ἀγγίξουν µαθητὴ οὔτε νὰ τὸν ἀποβάλλουν! Πολλοὶ ζωηροὶ µαθητὲς κάθονται στὴν Τάξη καὶ κάνουν ὅ,τι θέλουν, χωρὶς ὁ Δάσκαλος νὰ ἔχη δικαίωµα πάνω στὸ µάθηµά του! Ἡ Χώρα ἔχει τεράστια ἀνάγκη ἀπὸ Δασκάλους. Δὲν ὑπάρχει Δάσκαλος ποὺ νὰ θέλη νὰ δουλέψη κάτω ἀπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες. Καὶ τὸ περιεχόµενο, βέβαια, τῶν µαθηµάτων µιλάει γιὰ τὸ ΕΓΩ!

Τό πιό θλιβερό, ἀπό ὅσα ἐκθέσαµε, εἶναι πώς ἡ Σουηδικὴ Ἐκκλη-
σία (Προτεσταντική) εἶναι ὑπερήφανη γιὰ τοὺς γάµους τῶν ὁµοφυλοφίλων, στούς ὁποίους καὶ κάνουν διαφήµιση σέ εἰδική ἱστοσελίδα τους!...

Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ δὲν µοῦ ἔρχονται στὸ µυαλὸ αὐτὴ τὴν ὥρα. Πεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, στὰ παιδιά σας νὰ κρατήσουν σφικτὰ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων µας καὶ τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ µας.

Ἡ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας µας ὡς Σῶµα Χριστοῦ εἶναι τὸ καλύτερο σύστηµα διαπαιδαγωγήσεως καὶ διακυβερνήσεως καὶ ὄχι τὰ συστήµατα τοῦ κόσµου, ὅπως τὸ Σουηδικὸ ἢ καὶ τὸ Σκανδιναβικό.

Μὲ πολλὴ ἀγάπη Πάτερ

Τὴν εὐχή σας

Στέφανος Birko»

   Οι Σουηδοί έπαθαν και παθαίνουν, αλλά δεν έμαθαν ούτε και φαίνεται ότι θα μάθουν, όπως δείχνουν τα πράγματα. Το που θα καταλήξουν δεν χρειάζεται πολύ σοφία να το εννοήσει κανεί. Εμείς όμως πριν φτάσουμε σ’αυτή την κοινωνική εξαθλίωση, γιατί προς τα εκεί βαδίζουμε, ας μάθουμε από τα παήματα των άλλων πριν πάθουμε. Εκτός και αν αποφασίσαμε να κηδεύσουμε την Ελλάδα, χάριν της...προόδου!...